Het is nog niet morgen... Was het maar morgen...

Ik voel me zo ontzettend leeg. Ik kan niet eens omschrijven hoe ik me voel.

Ik wil slapen. Maar ik ben niet moe genoeg. Ik voel zo veel, maar ook zo weinig tegelijk. Ik haat dit gevoel en ik weet niet hoe ik er mee om moet gaan. Het liefst ga ik piekeren, zodat ik me niet leeg voel. Piekeren is leuker dan me leeg voelen. Ik heb vanavond veel gegeten. Ik probeerde de leegte weg te eten.

Ik ga morgen vragen tijdens mijn therapie of iemand tips heeft. Ik wil dit niet langer. Maar eigenlijk heb ik geen vertrouwen in dat ik ga veranderen. Ik heb het gevoel dat ik kapot ben gemaakt en dat dat niet meer gaat veranderen. Ik wil het echter wel proberen... Want soms is het leven wel tof.

Ik ben zo boos op de mensen die me kapot hebben gemaakt.. De mensen die onvoorwaardelijk van me hadden moeten houden hebben dat niet gedaan. Ze hebben me niet geleerd dat ik de moeite waard ben en hoe van mezelf te houden. En nu moet ik super hard werken en lijden om te proberen een normaal leven te krijgen. Dat vind ik fucking oneerlijk!

I want to love me


Shine on!

X

Vlinder